เชื่อว่าสมัยเป็น ด.ญ. ตัวน้อยหลายคนชอบเล่นตุ๊กตา และอยากตัดชุดสวยๆ ให้ตุ๊กตาของเราได้ใส่ แม้จะเป็นแค่ ตต.เด็กผู้หญิงธรรมดา ไม่ใช่บาร์บี้, Blythe หรือ DAL อย่างที่ฮิตกันในตอนนี้
ภาพที่จำได้แม่นคือชุด ตต. ชุดแรกสีม่วง ผ้าลื่น พริ้ว ทำจากเศษผ้าที่เหลือจากการตัดเสื้อของแหมะ และแหมะนี่แหละเป็นคนตัดชุดนั้นให้ เราดีใจมากและแน่นอนว่าเป็นชุดโปรดที่ ตต.ใส่บ่อยเพราะสวยที่สุด น่าเสียดายที่ตอนนี้หายไปแล้ว (ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี)
เวลาแหมะไปร้านตัดเสื้อ เราจะมีความสุขมากที่ได้ไปรื้อ ค้น กองเศษผ้าที่เหลือ แล้วขอช่างกลับไปเพื่อตัดชุดให้ ตต.ตามประสาเด็กผู้หญิง มีความสุขที่ได้แอบไปขโมยจิ๊กเม็ดคริสตัล (ซึ่งตอนนั้นเราเข้าใจว่าเป็นเพชร) จากชุดแต่งงานของแหมะ (ตอนนี้เสียใจเพราะแอบเลาะออกมาเล่นหมดจนไม่เหลือสักเม็ด) มาติดเสื้อ มาทำสร้อย, ต่างหูให้ ตต.
สิ่งที่เห็นประจำคือ แหมะจะนั่งเย็บปลอกหมอน ซ่อมกางเกง ปักชื่อบนเสื้อนักเรียน หรือแม้แต่ตัดกระโปรงนักเรียน รวมไปจนถึงการบ้านที่ต้องส่งครูก็ได้แหมะนี่แหละเป็นคนเย็บให้ รวมไปถึงงานฝีมืออีกหลายๆ อย่าง ที่เป็นการบ้านในสมัยเรียนวิชาเลือกที่ต้องทำส่งครูก็จะมีแหมะเข้ามาช่วยตลอด (งานหลายชิ้นแหมะยังคงเก็บไว้ในตู้โชว์)
จนถึงวันนี้เราโตแล้ว สามารถตัดชุด ตต.ได้ในระดับแอดวานซ์มากขึ้นกว่าแต่ก่อน และเมื่อนึกย้อนกลับไปเราคิดว่าแหมะนี่แหละที่เป็นต้นแบบและแรงบันดาลใจ เราเชื่อว่าความทรงจำสมัยเด็กและจุดเริ่มต้นนั้น ส่งผลให้เราชอบที่จะเย็บผ้าและทำงานฝีมืออีกหลายอย่างในวันนี้
แล้วคุณล่ะ ? ชอบงานฝีมือไหม เริ่มทำงานฝีมือครั้งแรกเมื่อไหร่ และมีใครเป็นต้นแบบและแรงบันดาลใจ :)
เวลาแหมะไปร้านตัดเสื้อ เราจะมีความสุขมากที่ได้ไปรื้อ ค้น กองเศษผ้าที่เหลือ แล้วขอช่างกลับไปเพื่อตัดชุดให้ ตต.ตามประสาเด็กผู้หญิง มีความสุขที่ได้แอบไปขโมยจิ๊กเม็ดคริสตัล (ซึ่งตอนนั้นเราเข้าใจว่าเป็นเพชร) จากชุดแต่งงานของแหมะ (ตอนนี้เสียใจเพราะแอบเลาะออกมาเล่นหมดจนไม่เหลือสักเม็ด) มาติดเสื้อ มาทำสร้อย, ต่างหูให้ ตต.
สิ่งที่เห็นประจำคือ แหมะจะนั่งเย็บปลอกหมอน ซ่อมกางเกง ปักชื่อบนเสื้อนักเรียน หรือแม้แต่ตัดกระโปรงนักเรียน รวมไปจนถึงการบ้านที่ต้องส่งครูก็ได้แหมะนี่แหละเป็นคนเย็บให้ รวมไปถึงงานฝีมืออีกหลายๆ อย่าง ที่เป็นการบ้านในสมัยเรียนวิชาเลือกที่ต้องทำส่งครูก็จะมีแหมะเข้ามาช่วยตลอด (งานหลายชิ้นแหมะยังคงเก็บไว้ในตู้โชว์)
จนถึงวันนี้เราโตแล้ว สามารถตัดชุด ตต.ได้ในระดับแอดวานซ์มากขึ้นกว่าแต่ก่อน และเมื่อนึกย้อนกลับไปเราคิดว่าแหมะนี่แหละที่เป็นต้นแบบและแรงบันดาลใจ เราเชื่อว่าความทรงจำสมัยเด็กและจุดเริ่มต้นนั้น ส่งผลให้เราชอบที่จะเย็บผ้าและทำงานฝีมืออีกหลายอย่างในวันนี้
แล้วคุณล่ะ ? ชอบงานฝีมือไหม เริ่มทำงานฝีมือครั้งแรกเมื่อไหร่ และมีใครเป็นต้นแบบและแรงบันดาลใจ :)
หมายเหตุ :: วันนี้วันเด็กพอดี (11.01.14) แม้วัยเด็กของเราจะล่วงเลยมาหลายปีแสงแล้ว 555 แต่เราเชื่อว่าทุกคนย่อมมีความเป็นเด็กแฝงอยู่ในตัวตลอดแหละว่าไหมคะ ^_____^
